တီးတုိး ေငြေၾကးမ်ား

တီးတိုးေငြေၾကးမ်ား အပိုင္း (၁)



မ်ဳိးသိဏ္း၊ စႏၵီႏြယ္ | ၾကာသပေတးေန႔၊ မတ္လ ၃၁ ရက္ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ၁၉ နာရီ ၁၆ မိနစ္



၂ဝ၁ဝ ခုႏွစ္အတြက္ ႏိုင္ငံေပါင္း ၁၇၆ ႏိုင္ငံ၏ အဂတိလိုက္စားမႈ အဆင့္ စီပီအိုင္ CPI- Corruption Perceptions Index 2010 ကို Transparency International အဖြဲ႕က ထုတ္ျပန္ခဲ့ရာ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ဒုတိယအဆိုးဝါးဆံုး ေနရာတြင္ ရွိေနသည္။

ယခုႏွစ္ပိုင္းအတြင္း ကမာၻသိ သေဘၤာျပန္ေပးအဖြဲ႕မ်ား ေသာင္းက်န္းရာ ဆိုမာလီ ႏိုင္ငံကို အဂတိလိုက္စားမႈ အဆိုးရြားဆံုး ႏိုင္ငံဟု Transparency International က သတ္မွတ္ၿပီး အိုစမာဘင္လာဒင္၏ တာလီဘန္တပ္မ်ား ခိုေအာင္းရာဟု အေမရိကန္ ယူဆထားသည့္ အာဖဂန္နစၥတန္ႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ဒုတိယအဆိုးရြားဆံုးဟု ပူးတြဲသတ္မွတ္သည္။

မတ္-၂၅ ရက္ေန႔က ေနျပည္ေတာ္စစ္႐ုံးတြင္ ျပဳလုပ္သည့္ နအဖ ႏႈတ္ဆက္ပြဲတြင္ စစ္ေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးၾကီးသန္းေရႊက ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ေဒသတြင္း ႏိုင္ငံမ်ားျဖစ္သည့္ လာအိုႏွင့္ ကေမာၻဒီးယားတို႔ထက္ပင္ နိမ့္က်ေနေၾကာင္း အာဏာရွင္ သက္တမ္းတေလွ်ာက္ ပထမဆံုးအၾကိမ္ ဝန္ခံသြားခဲ့ၿပီး အစိုးရသစ္ကို အဂတိလိုက္စားမႈ တိုက္ဖ်က္ရန္ ညႊန္ၾကားေျပာဆိုခဲ့သည္။

အသြင္ေျပာင္း အစိုးရသစ္ကို အာဏာသိမ္း စစ္အုပ္စု ေခါင္းေဆာင္၏ ေနာက္ဆံုး တရားဝင္ ေျပာဆိုမႈမွာ လူရယ္စရာ ပ်က္လံုးတခုသဖြယ္ ျဖစ္ေနေသာ္လည္း အဂတိလိုက္စားမႈႏွင့္ လည္ပတ္ေနခဲ့သည့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ဒဏ္ကို လူထု အမွန္တကယ္ ခံစားေနရသည္မွာ ရာစုႏွစ္ တဝက္နီးပါး ၾကာျမင့္ၿပီျဖစ္သည္။

စနစ္ပ်က္ ေခတ္ပ်က္တြင္ အာဏာစက္ျဖင့္ ေခါင္းပံုျဖတ္ျခင္း၊ ေမြးဖြားျခင္းမွ ေသဆံုးသည္အထိ လူမႈကိစၥမ်ားကို လာဘ္ေပး ေအာက္က်ဳိ႕ရျခင္း၊ သာမာန္ ျပည္သူ႔ရပိုင္ခြင့္မ်ားကို ေငြေပးဝယ္ေနရျခင္း တို႔ႏွင့္ ပတ္သတ္၍ လူထုတြင္ ခံစားမႈ ဇာတ္လမ္းအျဖစ္အပ်က္ မ်ားစြာ ရွိေနသည္။

က႑အမ်ဳိးမ်ဳိးတြင္ လူထုက ေပးေနရသည့္ အဂတိလိုက္စားေငြမ်ား၊ တရားမဝင္ တီးတိုးေပးရသည့္ “တီးတိုးေငြေၾကးမ်ား” ႏွင့္ပတ္သတ္သည့္ ျဖစ္ရပ္မ်ားကို မဇၥ်ိမက စီစဥ္ ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါသည္။



မွတ္ပံုတင္နဲ႔ တီးတိုးေငြ



မဇာဇာတစ္ေယာက္ အခုခ်ိန္ထိ အသက္(၁၂)ႏွစ္ျပည့္ ႏိုင္ငံသားစိစစ္ေရးကတ္နဲ႔ပဲ။ သူမအသက္က အခု ၂၇-၂၈ ဝန္းက်င္ ရွိေနၿပီ။ ဘာလို႔ (၁၂)ျပည့္ ႏိုင္ငံသားစိစစ္ေရးကတ္ျပားပဲ ကိုင္ထားရလဲလို႔ ေမးၾကည့္မိေတာ့-

“အခုထိကို ကတ္မလဲရေသးဘူး။ ပိုက္ဆံမတတ္ႏိုင္လို႔။ ဒီ ၁၂ႏွစ္ျပည့္က ဟိုးမူလတန္းေက်ာင္းတက္တုန္းက ေက်ာင္းမွာ လာလုပ္ေပးၾကလို႔၊ ပိုက္ဆံမေပးရလို႔ လုပ္ျဖစ္သြားတာ။ အခုမွတ္ပံုတင္လုပ္ရင္ မကုန္ဘူးဆိုေတာင္ အနည္းဆံုး တစ္ေသာင္းတစ္ေသာင္းခြဲေလာက္ ကုန္တယ္။”

တရားဝင္ သတ္မွတ္ထားတာ မဟုတ္ေပမယ့္ တီးတိုးေငြေၾကးကို မတတ္ႏိုင္တဲ့အတြက္ သူ႔မွာ မွတ္ပံုတင္မရ ျဖစ္ေနတဲ့ အေနအထားပါ။

“ကိုယ္က အခုအိမ္ေထာင္သည္လည္း ျဖစ္ေနတယ္။ ကေလးကလည္း မူၾကိဳအရြယ္၊ ေယာက်္ားက ၃၄ ဘတ္စ္ကားလိုင္းက စပယ္ယာဆိုေတာ့ ဝင္ေငြက ထမင္းစားရ႐ုံပဲ။ ဘယ္လိုမွလက္ထဲ တစ္ေသာင္း-တစ္ေသာင္းခြဲ မစုမိဘူးေလ။ အဲဒါေၾကာင့္မို႔ မလုပ္ျဖစ္တာ” လို႔ ေျပာပါတယ္။

လူမ်ိဳးျခား ျဖစ္ေပမယ့္ တီးတိုးေငြေၾကး ေပးႏိုင္လို႔ ႏိုင္ငံသားစိစစ္ေရးကတ္ ရသြားသူက ကိုထြန္းထြန္းပါ။ သူက-

“က်ေနာ့္အစ္ကိုက အခုမေလးရွားကေနေခၚေနၿပီ။ အခု က်ေနာ့္အသက္ (၁၉)ႏွစ္ရွိၿပီ။ ႏိုင္ငံျခားသြားဖို႔ ပတ္စပို႔တ္ ေလွ်ာက္မွာမို႔လို႔ မွတ္ပံုတင္ အျမန္လုပ္ေပးဖို႔ လ.ဝ.က (လူဝင္မႈၾကီးၾကပ္ေရး) ဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္ကို သြားေမးတာ။ ေျခာက္ေသာင္းေလာက္ က်မယ္လို႔ေျပာတယ္။ လူမ်ိဳးျခားမို႔ နဲနဲပိုခက္တယ္လို႔ ေျပာတယ္။ က်ေနာ္လည္း အျမန္လိုေနတာရယ္ အိမ္ကလည္း လုပ္လိုက္ပါေတာ့လို႔ ေျပာေတာ့ လုပ္လိုက္တယ္။”

“လက္ေဗြႏိွပ္တဲ့ တခ်ိန္ပဲ သြားလိုက္ရတယ္။ က်န္တာအကုန္ သူတို႔လုပ္ေပးတယ္။ အကိုတုန္းကေတာ့ ႏွစ္ေသာင္းပဲ ေပးရတယ္။” လို႔ေျပာတဲ့ ကိုထြန္းထြန္းက ေပါက္ေစ်းထက္ ပိုေပးခဲ့ရလို႔ မခံခ်ိ မခံသာ ျဖစ္ဟန္ ေတြ႔ရပါတယ္။

တီးတိုးေငြ မေပးရပဲ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေၾကာင့္ အလြယ္တကူ ႏိ္ုင္ငံသားစိစစ္ေရးကတ္ရခဲ့တဲ့ သူ အမ်ဳိးသမီးတဦးကလည္း အခုလို ေျပာပါေသးတယ္။

“က်မတုန္းက ၃ရက္နဲ႔ ကတ္ျပားရတယ္။ စုစုေပါင္းပိုက္ဆံ သံုးေထာင္ ဝန္းက်င္ေလာက္ပဲ ကုန္သြားတယ္နဲ႔ တူတယ္။ သိပ္ေတာင္မမွတ္မိခ်င္ဘူး။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကၽြန္မဦးေလးက လ.ဝ.က ဝန္ထမ္းေလ။”

တရားဝင္သတ္မွတ္ထားတဲ့ နည္းလမ္းအတိုင္းဆိုရင္ ေငြကုန္ေၾကးက် မမ်ားတဲ့အေၾကာင္း မေမမိုးက ရွင္းျပပါတယ္။

“ကတ္ျပားလုပ္မယ္ဆိုေတာ့ ပထဆံုး သူတို႔ဆီက ေဖာင္ဝယ္ရတယ္။ အဲဒီေဖာင္က ရ.ယ.က ႐ုံးေတြမွာလဲ ရွိတယ္။ တခ်ဳိ႕က ၂ဝဝ နဲ႔ ေရာင္းတယ္။ တခ်ိဳ႕က ၃ဝဝ ။ ခုေနာက္ပိုင္းေတာ့ တေထာင္ေလာက္နဲ႔ ျပန္ေရာင္းတယ္လို႔ၾကားတယ္။

က်မက အဲတာကို ဝယ္ၿပီးေတာ့ျဖည့္၊ ဦးေလးနဲ႔ ႐ုံးလိုက္သြား၊ ခ်က္ခ်င္းပဲ လက္ေဗြႏိွပ္။ ေနာက္ေန႔ ေသြးအမ်ိဳးအစားစစ္ၿပီး သြားေပး။ ၃ရက္ေျမာက္ေန႔ က်ေတာ့ ကတ္ျပားက်လာေရာ။” ဆိုၿပီး မတူကြဲျပားတဲ့ သူမႏိုင္ငံသားစီစစ္ေရးကတ္ျပား ရရွိပံုကို ေျပာျပပါတယ္။



လူဝင္မႈၾကီးၾကပ္ေရးႏွင့္ ျပည့္သူ႔အင္အားဝန္ၾကီးဌာန မွ တရားဝင္ ထုတ္ျပန္ထားသည့္ ႏိုင္ငံသားစိစစ္ေရးကတ္ ေလွ်ာက္ထားရန္ လိုအပ္ခ်က္ ၇ ခ်က္သာ ရွိသည္။ ယင္းတို႔မွာ-

(၁) ကာယကံရွင္ ကိုယ္တိုင္ေလွ်ာက္ရမည္။

(၂)ေလွ်ာက္ထားသူအမည္ပါ အိမ္ေတာင္စုလူဦးေရစာရင္း(သန္းေခါင္စာရင္း) မူရင္းႏွင့္ မိတၱဴ တစံု။

(၃)ေလွ်ာက္လႊာႏွင့္ ရပ္ကြက္အတြင္းေနထိုင္ေၾကာင္း (ရယက)ေထာက္ခံခ်က္မူရင္း။

(၄)မိဘႏွစ္ပါး၏ ႏိုင္ငံသား/အမ်ိဳးသားမွတ္ပံုတင္လက္မွတ္မူရင္းႏွင့္ မိတၱဴ တေစာင္စီ။

(၅)ေမြးစာရင္း (သို႔) ေက်ာင္းေထာက္ခံခ်က္ မူရင္းႏွင့္မိတ္တူ။

(၆)ေသြးစစ္ခ်က္

(၇) (ဝ.၈)လက္မ x (ဝ.၈)လက္မအရြယ္ ဓာတ္ပံု (၄)ပံု (မ်က္မွန္မပါ)။ စသည္တို႔ ျဖစ္သည္။

ထို႔အတူ "ႏိုင္ငံသားစိစစ္ေရးကတ္ျပဳလုပ္ရာတြင္ စာရြက္စာတမ္းေၾကးအျဖစ္ တစ္ဦးလွ်င္ (၆)က်ပ္ႏႈန္းျဖင့္ေကာက္ယူရမည္။ ေပ်ာက္ဆံုးျပီး အသစ္ထပ္မံျပဳလုပ္ပါက တစ္ဦးလွ်င္ ၁ဝ က်ပ္ႏႈန္းသာေကာက္ယူရမည္ျဖစ္သည္။ မွတ္ခ်က္-အိမ္ေထာင္စုစာရင္း ျပဳလုပ္ရာတြင္ မည္သည့္အခေၾကးေငြမွ ေပးေဆာင္ရန္မလို" ဟု ေဖာ္ျပထားသည္။





တီးတိုးေငြေၾကးမ်ား အပိုင္း (၂)

မ်ဳိးသိဏ္း၊ ဟိန္းမင္း | အဂၤါေန႔၊ ဧၿပီလ ၀၅ ရက္ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ၁၄ နာရီ ၁၉ မိနစ္


ေဆး႐ုံႏွင့္ လက္ဘက္ရည္


ရန္ကုန္ေဆး႐ုံၾကီး အေရးေပၚဌာနေရွ႕တြင္ ကိုစိုးျမင့္ ကားတံခါးဖြင့္ၿပီး ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ ဇနီးသည္ကို တြဲမည္အျပဳ အေပါက္ဝရွိ ေဆး႐ုံဝန္ထမ္း ဝတ္စံုဝတ္မ်ားက ျပာျပာသလဲျဖင့္ တြန္းလွည္းတစီးယူလာၿပီး ထိုင္ခိုင္းသည္။ ထို႔ေနာက္ ဘာမေျပာညာမေျပာ တြန္းလွည္းကို အေျပးေမာင္းသြားသျဖင့္ ကိုစိုးျမင့္လည္း တြန္းလွည္းသမားေနာက္ ေျပးလိုက္ရေတာ့သည္။



အိုင္စီယူ (အေရးေပၚ ၾကပ္မတ္ကုသေဆာင္) ခန္း ဆရာဝန္မ်ား စားပြဲေရွ႕ တြန္းလွည္းရပ္ေတာ့ ‘ေအာ္ ျပည္သူ႔ေဆး႐ုံဝန္ထမ္းေတြ ဒီလို တာဝန္သိတာပဲ” ဟု သူ စိတ္ထဲမွ ခ်ီးက်ဴးလိုက္သည္။



နာ့စ္ အမ်ဳိးသမီးက ေဆး႐ုံစာအုပ္ သြားလုပ္ဆိုသျဖင့္ ေယာင္ဝါးဝါး ျပန္လွည့္လာေတာ့ တြန္းလွည္းတြန္းသည့္ ဝန္ထမ္းက လက္ဘက္ရည္ဖိုးေပးပါ ဟု ေျပာသည္။ ကိုစိုးျမင့္ ေထာင္တန္ တရြက္ ထုတ္ေပးလိုက္သည္။

ထိုဝန္ထမ္းညႊန္ျပသည့္ေနရာတြင္ လူနာမွတ္တမ္းစာအုပ္ သြားလုပ္ေတာ့ တာဝန္က် အမ်ဳိးသမီးက လက္ဘက္ရည္ဖိုး တတ္ႏိုင္သမွ် ထည့္ပါ၊ လႉတဲ့သေဘာေပါ့ ဟု ထပ္ေျပာသည္။ ေနာက္ထပ္ ေငြငါးရာတန္ တရြက္ထုတ္လိုက္ရသည္။

ျပည္သူ႔ေဆး႐ုံၾကီးမွ ဝန္ထမ္း အေတာ္မ်ားမ်ားသည္ လက္ဘက္ရည္ကို အထူးစြဲေနၾကသည့္အလား ဇနီးသည္ မီးဖြားသည့္ သံုးရက္တာ ကာလမွ်အတြင္း လက္ဘက္ရည္ ေဖာခ်င္းေသာခ်င္း ေသာက္ႏိုင္ေအာင္ရန္ ကိုစိုးျမင့္ ေပးခဲ့ရသည္။



“စရိတ္မွ်ေပးသာ ေျပာတာဗ်။ အကုန္လံုး ပိုက္ဆံေပးေနရတယ္။” ဟု သူက ဆိုသည္။ ကုတင္ေကာင္းေကာင္း ေလဝင္ေလထြက္ေကာင္းတဲ့ ေနရာ လိုခ်င္ရင္ နာ့စ္မေတြကို ေငြေပးရသည္။ လူနာေစာင့္ကတ္ျပား ေတာင္းၿပီး အဝင္အထြက္ လုပ္ေပမယ့္ အေပါက္ေစာင့္ဝန္ထမ္းေတြက တံခါးဝ ခြထိုင္ၿပီး ေငြေတာင္းသည္။ ခြဲခန္းသို႔ ထေရာ္လီ တြန္းခ၊ နာ့စ္အကူဝန္ထမ္းမ်ား ေဆးထည့္ေပးခ စသည္တို႔အတြက္ အိပ္ေထာင္ထဲမွ ထြက္ကုန္သည္။

“လက္ဘက္ရည္ဖိုးသာေျပာတာ ခြဲခန္း အဝင္အထြက္ အကူေတြဆို ႏွစ္ေထာင္ေလာက္ ေပးတာ မရဘူး။ ငါးေထာင္၊ တေသာင္းေတာင္းတာ။ ေဆး႐ုံစေရာက္တဲ့ အခ်ိန္ကစၿပီး ေနာက္ဆံုး ေဆး႐ုံဆင္းၿပီး ကားေပၚတက္တဲ့အထိ လက္ဘက္ရည္ဖိုး ဆိုတာခ်ည္းပဲ ၾကားေနရေတာ့ လက္ဘက္ရည္ ဆိုရင္ေတာင္ မုန္းသြားတယ္” ဟု ကိုစိုးျမင့္က ေျပာသည္။

ေဆး႐ုံမွ လက္ဘက္ရည္ၾကိဳက္သူမ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆံုခဲ့သူ အျခားသူတဦးမွာ မခင္ေလးႏြယ္ ဆိုသူ အမ်ဳိးသမီး ျဖစ္သည္။

“ေဆးေက်ာင္းတက္ေနတဲ့ က်မေမာင္ေလး သၾကၤန္လည္ရင္း ကားအက္ဆီးဒင့္ျဖစ္တာ က်မတို႔လိုက္သြားေတာ့ အေရးေပၚအခန္းမွာ ဒီအတိုင္း ထားထားတယ္။ ျဖစ္တာ သံုး၊ေလး နာရီ ရွိၿပီ ဘာလို႔မကုေသးတာလဲ ဘာညာနဲ႔ က်မတို႔ စိတ္ေတြတိုၿပီး ဟိုေျပာဒီေျပာ ေျပာမွ ဆရာဝန္ၾကီးတေယာက္က ကေလးက ေဆးေက်ာင္းသားလား ေစာေစာက မသိလို႔ပါ ဆိုၿပီး က်န္တဲ့သူေတြကို ဆူတယ္။ အဲ့ေတာ့မွ ခ်က္ခ်င္းဓာတ္မွန္႐ိုက္ ခ်က္ခ်င္းခြဲခန္းသြင္းတာ။ ဆရာဝန္ ေပါက္စေတြနဲ႔ နာ့စ္တခ်ဳိ႕က သၾကၤန္မွာ မူးလို႔ရူးလို႔ ျဖစ္တဲ့လူေတြမ်ားတယ္။ တခ်ဳိ႕ဆိုရင္ မွတ္ေလာက္ သားေလာက္ေအာင္ ပစ္ထားတယ္တဲ့။ ကိုယ့္ေမာင္ေလး ဦးစားေပးခံရေပမယ့္ တျခားလူနာေတြ ေအာ္ေနဟစ္ေနတာကို ျမင္ရေတာ့ ဒီလိုလုပ္တာေတာ့ မေကာင္းဘူးလို႔ ထင္မိတယ္” ဟု မခင္ေလးႏြယ္ ဆိုသည္။

လူနာကို ဆီး၊ ေသြး၊ စစ္ရန္ နာ့စ္မ်ားက သြားခိုင္းသည့္ ေဆးခန္းမွာ ပံုမွန္က်သင့္ေငြထက္ ႏွစ္ဆမက ပိုမ်ားေနသည္။ အျမန္ဆို၍ ေျပးဝယ္ရသည့္ ေဆး႐ုံတြင္းေဆးဆိုင္မွာ ျပင္ပဆိုင္မ်ားထက္ သိသိသာသာ ပိုမ်ားေနသည္။

“သူတို႔ ညႊန္းတဲ့ ဓာတ္ခြဲခန္းတို႔ ေဆးခန္းတို႔ကို သြားရင္ သူတို႔က ေကာ္မရွင္ရတယ္ေလ။... တျခားမွာ သြားစစ္ရင္ ရေတာ့ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘာလိုတယ္ ညာလိုတယ္ ေျပာသလို မလုပ္ဘူး ဆိုၿပီး ေဆာင့္တာေအာင့္တာ ေတြလုပ္တယ္” စရိတ္မွ်ေပးစနစ္တြင္ လူနာတဦး မည္သည့္အေနအထားတြင္ မည္မွ် မွ်ေပးရမည္ကို သတ္မွတ္ရန္ ခက္ခဲျခင္းက အဂတိလိုက္စားမႈကို ပိုမို အားေပးရာ ေရာက္ေနသည္။

“တခ်ဳိ႕ေနရာေတြမွာ ေစတနာရွိသေလာက္ ေပးလို႔ရေပမယ့္ တခ်ဳိ႕ေနရာေတြက်ေတာ့ ဘယ္ေလာက္ေပးဆိုၿပီး ေျဗာင္ေတာင္းတာေတြ ရွိတယ္။ ဒါမ်ဳိးက်ေတာ့ ေစတနာမပါခ်င္ေတာ့ဘူး။ လက္ဘက္ရည္ဖိုးေျပာေပမယ့္ လက္ဘက္ရည္ဖိုးနဲ႔လည္း မတူေတာ့ဘူး” မခင္ေလးႏြယ္က ေျပာသည္။



တီးတိုးေငြေၾကးမ်ား အပိုင္း (၃)

စိုးေဝယံ | ဗုဒၶဟူးေန႔၊ ဧၿပီလ ၀၆ ရက္ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ၁၃ နာရီ ၂၂ မိနစ္



အေျဖထြက္ထားတဲ့ ေထြအုပ္အရာရွိ စာေမးပြဲ



ျပည္ေထာင္စုသမၼတ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္၊ ျပည္ေထာင္စုရာထူးဝန္အဖြဲ႔ ေၾကျငာခ်က္ (၁/ ၂ဝ၁၁) အရ ျပည္ထဲေရး ဝန္ႀကီးဌာန၊ အေထြေထြအုပ္ခ်ဳပ္ေရး ဦးစီးဌာန၊ ဦးစီးအရာရွိ / ၿမိဳ႕နယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႈး ရာထူး လစ္လပ္ေနရာ ၂ဝဝ အတြက္ ႏိုင္ငံတဝွမ္းမွ သတ္မွတ္အရည္အခ်င္း ျပည္႔စံုသူမ်ား ေလွ်ာက္ထားၾကေလသည္။

ေျဖဆိုရန္ ေလွ်ာက္ထားသူ ႏွစ္ေသာင္းငါးေထာင္အနက္ ၈၅ဝဝ ကို ေျဖခြင့္ျပဳသည္။ လစ္လစ္ရာထူး ေနရာ ၂ဝဝ အတြက္ ေျဖဆိုသူ ၈၅ဝဝ ျဖစ္၍ ပမာဏမ်ားလြန္းသည္။ သို႔ေသာ္ ကိစၥမရွိ။ ထိုသို႔ေသာ စိန္ေခၚမႈသည္ ေျဖဆိုသူ ပညာတတ္ ဘြဲ႔ရတို႔အတြက္ တုန္လႈပ္စရာ မဟုတ္။ သည္းခံႏိုင္ၾကသည္။

ေနျပည္ေတာ္တြင္ တည္းခိုခန္းမရွိ ဟိုတယ္သာရွိၿပီး၊ ဟိုတယ္ေစ်းၾကီးလွ၍ စာေမးပြဲ လာေျဖသူမ်ားသည္ တရက္လွ်င္ ျမန္မာက်ပ္ေငြ ၁၅ဝဝ သာေပးရသည့္ လူဦးေရ ၆ဝဝဝ တၿပိဳင္နက္ လက္ခံႏိုင္သည့္ တခုတည္းေသာ တည္းခိုေဆာင္ ‘စည္ပင္ရိပ္သာ’ တြင္ တည္းခိုရန္ ၾကိဳးစားၾကသည္။

ေက်ာက္မ်က္ျပပြဲ အရွိန္မေသေသးျခင္း၊ ခရီးသြားမ်ားျပားျခင္းတို႔ေၾကာင္႔ စည္ပင္ရိပ္သာ၌ အခန္းမ်ားျပည္႔ေနသျဖင့္ ေသာင္ျပင္လႊတ္ခံရသည့္ပမာ ခိုနားရာမရွိ ငုတ္တုပ္ေမ့ေနၾကသည့္ ဦးစီးအရာရွိေလာင္းလ်ာမ်ားျဖင့္ ေနျပည္ေတာ္ လမ္းမႀကီးမ်ားမွာ စည္ကားသိုက္ၿမိဳက္ေနသည္။

စည္ပင္ရိပ္သာအတြင္းရွိ ပန္းၿခံမ်ား၊ ခံုမ်ား တြင္ထိုင္သူထိုင္၊ အိပ္သူအိပ္၊ ဦးရာလူစနစ္ျဖင္႔ ေပးမည္ဆို၍ စာရင္းေပးထားေသာ မိမိတို႔ နာမည္မ်ား ေခၚေလမလားဟု ေမွ်ာ္ေနသူမ်ားကလဲ တဖံု ျမင္ေတြ႔ရသည္မွာ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံႏွင္႔ ရွမ္းျပည္အေရွ႕ပိုင္း ငလ်င္ဒဏ္ခံေဒသမ်ားမွ ဒုကၡသည္မ်ား ေနျပည္ေတာ္ စည္ပင္ရိပ္သာသို႔ ေျပာင္းလာသည့္အလား ထင္မွားရေပသည္။



ထိုေနရာ ၅ဝ တြင္လည္း ဘဘၾကီးဆိုသူမ်ားႏွင္႔ အစပ္အဆက္ရွိၾကသူမ်ား၊ ဗိုလ္မႈး၊ ဗိုလ္ႀကီး တို႔ျဖင္႔ အစပ္အဆက္ ရွိၾကသူမ်ားက ေနရာ ၃ဝ ခန္႔ယူထားေသးေၾကာင္း ႐ိုးတိုးရိပ္တိတ္ ေပါက္ၾကားသြားသျဖင့္ စည္ပင္ရိပ္သာ အေဆာင္ေဆာင္ အခန္းခန္း မ်ားရွိ စာေျဖသူမ်ားႏွင့္ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမ်ားတြင္ ခိုကပ္ေနၾကေသာ စာေျဖသူမ်ား ေဒါသအမ်က္ ေခ်ာင္းေခ်ာင္းထြက္ ေပါက္ကြဲၾကေလျခင္း ျဖစ္သည္။

ထမင္းတခါျပင္ တေထာင္႔ငါးရာက်ပ္ ျဖစ္သည္။ တျခား အစားအစာမ်ား ေစ်းသက္သာစြာ စားေသာက္လိုက မိုင္အနည္းငယ္ေဝးေသာ ၿမိဳ႕မေစ်းႏွင္႔ ပ်ဥ္းမနားၿမိဳ႕သို႔ သြားေရာက္ႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ မုန္႔ဟင္းခါး ၅ဝဝ ဖိုး သြားစားရန္ ဆိုင္ကယ္ ကယ္ရီခ ၂ဝဝဝ ေပးရမည္ ျဖစ္သည္။

သို႔ေသာ္ အေန၊ အစား ဆင္းရဲျခင္းမွ်ျဖင့္ ငါတို႔၏ ခိုင္က်ဥ္ေသာ စိတ္ဓာတ္ကို မပ်က္အံ့ဟု ႏွလံုးသြင္းထားသည့္အလား ရာထူးဝင္ခြင့္ စာေမးပြဲေျဖမည့္ ဘြဲ႕ရပညာတတ္မ်ားသည္ စိတ္ပ်က္ျခင္း အလွ်င္းမရွိဘဲ စာေမးပြဲအတြက္ အသီးသီးအသက အားတင္းထားၾကေလသည္။

ရာထူးဝင္စာေမးပြဲတြင္ ျမန္မာစာ၊ အဂၤလိပ္စာ၊ အေထြေထြဗဟုသုတ တို႔ ေျဖဆိုရမည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း စာေမးပြဲေျဖသည္႔ရက္၌ ျမန္မာစာ ေျဖဆိုအၿပီးတြင္ ထူးဆန္းသည့္ အျပဳအမူမ်ား သူတို႔ထံ၌ ျမင္ေတြ႔လာရသည္။

ျမန္မာစာေျဖၿပီးသည္ႏွင့္ ေလွ်ာက္ထား ေျဖဆိုသူ အမ်ားစုသည္ အိပ္ရာလိပ္သူလိပ္၊ အထုပ္အပိုးမ်ား ျပင္သူျပင္၊ ကားလက္မွတ္ျဖတ္သူျဖတ္ စသျဖင့္ ေန႔ခ်င္းတြင္း မိမိတို႔ေနရပ္သို႔ ျပန္ကုန္ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ က်န္ဘာသာမ်ားကို ေျဖဆိုျခင္း မျပဳၾကေတာ႔႐ုံသာမက ေဒါသထြက္ျခင္း၊ နာက်ဥ္းျခင္း၊ ထမင္းငတ္ျခင္း စေသာ အမူအရာမ်ား၊ ေဒါသစကားမ်ား၊ ေလွာင္ေျပာင္သည့္ ဟာသစကားမ်ား ကိုပါ ေျပာဆိုသြားၾကေလသည္႔အတြက္ အားလံုးေသာ ေနျပည္ေတာ္ေန လူသားတို႔သည္ ယင္းတို႔အား အံၾသလွ်က္ ရွိၾကေခ်သည္။

ေျဖဆိုသူ ၈၅ဝဝ အနက္မွ ေနာက္တရက္တြင္ ေျဖဆိုသူ ၈ဝဝ သာ က်န္ခဲ႔ေလသည္အထိ ေနရပ္ျပန္သြားၾကျခင္း အေၾကာင္းရင္းကား ဤသို႔ျဖစ္ေၾကာင္း သိရေလသည္။

လစ္လပ္ေနရာ ၂ဝဝ တြင္ တပ္မေတာ္မွ ဗိုလ္ႀကီးအဆင္႔ျဖင္႔ အၿငိမ္းစားယူထားသူ ၁ဝဝ ကို သီးသန္႔ ေပးမည္ျဖစ္ၿပီး လက္ရွိ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနသည့္ ဝန္ထမ္းမ်ားကို ေနရာ ၅ဝ ေပးမည္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ စာေမးပြဲဝင္ေျဖမည့္ အေထြေထြ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးအေလာင္းအလ်ာ ၈၅ဝဝ တို႔သည္ လက္က်န္ေနရာ ၅ဝ အတြက္ ဝိုင္းဝန္း ကံစမ္းၾကသည့္ႏွယ္ ျဖစ္ေနေတာ႔သည္။

ထိုေနရာ ၅ဝ တြင္လည္း ဘဘႀကီးဆိုသူမ်ားႏွင္႔ အစပ္အဆက္ရွိၾကသူမ်ား၊ ဗိုလ္မႈး၊ ဗိုလ္ၾကီး တို႔ျဖင္႔ အစပ္အဆက္ ရွိၾကသူမ်ားက ေနရာ ၃ဝ ခန္႔ယူထားေသးေၾကာင္း ႐ိုးတိုးရိပ္တိတ္ ေပါက္ၾကားသြားသျဖင့္ စည္ပင္ရိပ္သာ အေဆာင္ေဆာင္ အခန္းခန္း မ်ားရွိ စာေျဖသူမ်ားႏွင့္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမ်ားတြင္ ခိုကပ္ေနၾကေသာ စာေျဖသူမ်ား ေဒါသအမ်က္ ေခ်ာင္းေခ်ာင္းထြက္ ေပါက္ကြဲၾကေလျခင္း ျဖစ္သည္။

ခ်က္ျခင္းလက္ငင္းဆိုသလို အထုပ္အပိုးမ်ားျပင္ဆင္ကာ ျဖစ္သည္႔နည္းျဖင္႔ ျဖစ္သလို ျပန္သြားၾကေလေတာ့သည္။



တီးတိုး ေငြေၾကးမ်ား အပိုင္း (၄)



စႏၵီႏြယ္ | တနလၤာေန႔၊ ဧၿပီလ ၁၁ ရက္ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ၁၈ နာရီ ၂၈ မိနစ္


ရင္မခုန္ေတာ့ေသာ ေက်ာင္းေတာ္



’’က်ေနာ္က ေက်ာင္းဆရာ အလုပ္နဲ႔ အသက္ေမြးတာ အႏွစ္ ၃ဝ နီးပါး ရွိသြားပါၿပီ။ မူလတန္းျပနဲ႔တင္ အႏွစ္ ၂ဝ ေလာက္ လုပ္ခဲ့ရတယ္။ ကိုယ့္ေနာက္က တက္တဲ့သူေတြေတာင္ အလယ္တန္းျပ၊ အထက္တန္းျပေတြ ျဖစ္ကုန္တယ္။ ကိုယ္က အဲလိုျဖစ္ေအာင္လုပ္ဖို႔ နည္းလမ္းကို သိထားတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါက ကိုယ့္ကို အက်င့္ဖ်က္သြားလိမ့္မယ္၊ ဒါေတြက တကယ္ေတာ့ ရင္ခုန္စရာ မေကာင္းပါဘူး။ အလယ္တန္းျပျဖစ္ခ်င္ရင္ ဘယ္ႏွသိန္း၊ အထက္တန္းျပျဖစ္ခ်င္ရင္ ဘယ္ႏွသိန္းဆိုတာ သတ္မွတ္ထားၿပီးသား။”

”က်ေနာ္က ဒီေက်ာင္းဆရာ အလုပ္ကို တကယ့္ဝါသနာနဲ႔၊ ခံယူခ်က္နဲ႔ လုပ္ခဲ့တာ။ ဒီေတာ့ကာ က်ေနာ္ လာဘ္ေပးတာေတြ၊ လာဘ္ယူတာေတြ မလုပ္ဘဲ မူျပ ဆရာအျဖစ္နဲ႔ အႏွစ္ ၂ဝ ျပည့္ခါနီးမွ ေတာနယ္တေနရာျဖစ္တဲ့ သံုးခြၿမိဳ႕စြန္က မူလတန္းေက်ာင္းေလးမွာ မူလတန္းေက်ာင္းအုပ္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါလည္း က်ေနာ္ သည္းခံၿပီး လုပ္ခဲ့ေသးတယ္။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ဒီိလိုမူမမွန္တဲ့ ပညာေရးစနစ္မွာ က်ေနာ္ ဘယ္လိုမွ ဆက္သြားလို႔ မရေတာ့ဘူးဆိုတာ ခံစားလိုက္ရတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ဒီေန႔ေခတ္ရဲ႕ ပညာေရးစနစ္ထဲမွာ အမွန္တကယ္ ထူးခၽြန္တဲ့ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေတြ ေပၚထြက္လာဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္က ေဝးလြန္းတယ္။ ဒီလိုမေပၚထြက္ေအာင္ အကြက္ခ်ထားတဲ့ စီမံကိန္းလို႔ပဲ ေျပာရေတာ့မယ္။ အရည္အခ်င္းက အဓိကမဟုတ္ဘူး။ အေရအတြက္က အဓိက ျဖစ္ေနတယ္။”

”ဟိုအရင္တုန္းက ႏွစ္ဆန္း ၂ ရက္ေန႔ေရာက္လို႔ ေအာင္စာရင္းေတြ ထြက္ၾကၿပီဆိုရင္ မူလတန္းကစၿပီး အထက္တန္း (နဝမတန္း) အထိ တကယ္ကို ရင္ခုန္စရာ ေကာင္းပါတယ္။ ကိုယ္ခံုနံပါတ္မွ ပါပါ့မလားဆိုၿပီး၊ လူေတြ ေက်ာင္းေရွ႕မွာ ၾကိတ္ၾကိတ္တိုးလို႔။ ဘယ္ေလာက္ တန္ဖိုးရွိလိုက္လဲ။”

”အခုေတာ့ ႏွစ္ဆန္းႏွစ္ရက္ေန႔ ေအာင္စာရင္းထြက္တဲ့ေန႔မွာ လူေတြ ေျခာက္ကပ္လို႔။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ေအာင္မယ္ဆိုတာ သိေနၾကၿပီေလ။ ေနာက္တတန္းအတြက္ေတာင္ ဆရာမက ေႏြက်ဴရွင္ တခါထဲ ေခၚလိုက္ၿပီ။ သူတို႔ေခၚတဲ့ က်ဴရွင္သာတက္ရင္ ေအာင္ၿပီးသားပဲ။ တကယ္ေတာ့ ျပ႒ာန္းထားတဲ့ ပညာေရးစနစ္ကိုက ၁ဝဝ ရာခိုင္ႏႈန္း စာေမးပြဲေအာင္ရမယ္။ စာတတ္ရမယ္ မဟုတ္ဘူး။ လံုးဝ အက်ဆိုတာ မရွိဘဲ။ ဒါကိုက ဆရာ ဆရာမေတြကို အက်င့္ပ်က္ဖို႔ ျဖစ္လာတာ။ အလိုလိုေအာင္မယ့္ ကိစၥကို သူတို႔က်ဴရွင္ တက္မွ၊ သူတို႔ကို လက္ေဆာင္ပဏာေပးမွ ေအာင္မယ္ဆိုတဲ့ စတိုင္ဖမ္းလာၾကတယ္။ ဘယ္ေလာက္ စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းလဲ။ ဒီေတာ့ တယ္ေတာ္တဲ့ ေက်ာင္းသား၊ ၾကိဳးစားခ်င္စိတ္ ရွိတဲ့သူေတာင္ ၾကိဳးစားမႈႏႈန္းက သံုးပံံုမွာ တပံုေလာက္ က်သြားတယ္။”

”ဒီလိုဇာတ္လမ္းၾကီးမွာ က်ေနာ္ ဘယ္လိုမွ ဆက္ၿပီး သ႐ုပ္မေဆာင္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ေရွ႕ကလူေတြလို လိုက္မလုပ္ရင္လည္း က်ေနာ့္ မိသားစု ဒီလစာနဲ႔ ထမင္းငတ္ေတာ့မယ္။ ဒီေတာ့ က်ေနာ္ လုပ္ဖို႔က ရင္ခုန္စရာ မေကာင္းတဲ့ ဒီဇာတ္လမ္းထဲက ထြက္္လိုက္ဖို႔ပဲ။ အခုေတာ့ ဆန္ေရာင္းေနတယ္” လို႔ ဆရာဦးထြန္းဆိုသူက ရင္ဖြင့္ေျပာဆိုပါတယ္။

ကေလး စာေမးပြဲ ေအာင္ဖို႔ကေတာ့ လြယ္ပါတယ္

’’က်မ ကေလးက အခု ဒုတိယတန္းပါ။ ဒါေပမဲ့ “က“ ကေန “အ“ အထိေတာင္ ေကာင္းေကာင္း မသိခ်င္ေသးဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ မူလတန္းကတည္းက သူ႔အတန္းပိုင္ဆရာမဆီမွာပဲ က်ဴရွင္ျပန္ထားခဲ့တာ။ ကိုယ္က ထားခ်င္လို႔ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ဆရာမက အတန္းမွာရွိတဲ့ ေက်ာင္းသားတိုင္း သူ႔ဆီမွာ တက္ရမယ္လို႔ ေျပာတယ္။ အဲဒါ ကိုယ့္ကေလးမ်က္ႏွာငယ္မွာဆိုးလို႔ ထားလိုက္တယ္။ ဆရာမက ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ စီးပြားေရးကိုလည္း သိေနတယ္။ သူက တေယာက္ခ်င္း ေခၚေမးထားတာ။ တကယ္မတတ္ႏိုင္တဲ့ သူဆိုရင္ေတာ့ သူက သင္မေပးဘူး။ အလကားေတာ့ သင္မေပးဘူး။ အတန္းထဲမွာလည္း ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့ဘူး။ အဲလိုဂ႐ုမစိုက္မွာစိုးလို႔ ဆရာမကို ေပးရကမ္းရတဲ့ အက်ိဳးက ကိုယ္ကေလးက စာေတာ့ မတတ္ဘူး၊ အတန္းေတြေတာ့ တက္သြားတယ္။

ၿပီးေတာ့ ေအာင္စာရင္းမထြက္ခင္ က်မကို ေခၚေခၚေတာ့ ေျပာပါတယ္။ ကေလးက စာေမးပြဲမွာေတာ့ က်ေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ကို က်မ အတန္းတင္ေပးလို႔ ရပါတယ္။ အဲဒါ တင္ရမလား၊ မတင္ဘဲ ထားရမလားဆိုတာ ေမးတာပါ။ ဘယ္သူပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္သားသမီးကို ေအာင္ေစခ်င္တာပဲေလ။ ဒီေတာ့ က်မလည္း တင္ခိုင္းလိုက္မိတယ္။ အဲဒါ အခုမွ ေနာင္တရေနတယ္။ ကေလးက စာကို ေကာင္းေကာင္း မဖတ္တတ္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္’’ ဆိုၿပီး ေက်ာင္းသားမိခင္က ကေလးရဲ႕ အနာဂတ္ပညာေရးကို ရင္ေမာစြာနဲ႔ ဆိုလာပါတယ္။



တီးတိုးေငြနဲ႔ ကပ္တိုး ဆရာမ



မေဝလင္းနဲ႔ မခိုင္ဇာဟာ အရမ္းရင္းႏွီးၾကတဲ့ ရြယ္တူသူငယ္ခ်င္းေတြ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ စနစ္သစ္ ပညာေရးရဲ႕ ပထမဆံုးႏွစ္ျဖစ္တဲ့ ၂ဝဝ၁-၂ဝဝ၂ တကၠသိုလ္ဝင္တန္းကို ဧရာဝတီတိုင္း ေဒသၾကီးကေန ေျဖဆိုေအာင္ျမင္ခဲ့ၾကသူေတြပါ။ သူတို႔ရဲ႕ ရမွတ္ေတြဟာလည္း မတိမ္းမယိမ္းပါပဲ။ တဘာသာကို ရမွတ္ ၄ဝ နဲ႔ ၆ ဘာသာ ၂၄ဝ ကို ျမန္မာစာ တဘာသာထဲမွာ ၅ဝ ေက်ာ္ရသြားလို႔ သူတို႔ အမွတ္္က စုစုေပါင္း ၂၅ဝ ေက်ာ္ေတြနဲ႔ေပါ့။

တကယ္ကို ဘာမွ လုပ္စားလို႔ မရတဲ့ အမွတ္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဂုဏ္ကေလးတခုရွိေအာင္ မီရာေလွ်ာက္မယ္လို႔ ႏွစ္ဦးသား ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။

အဲဒါ တျခားမဟုတ္ပါဘူး။ ဆရာ အတတ္သင္ ေလွ်ာက္ဖို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေလွ်ာက္လႊာ ေခၚခ်ိန္ ကို ေစာင့္ၾကပါေရာ။ ေလွ်ာက္လႊာေခၚတဲ့ အခါ ႏွစ္ေယာက္စလံုး လိုအပ္တာ ယူၿပီး သြားၾကတဲ့အခါ သူလိုကိုယ္လို သံုးစားလို႔ မရတဲ့ အမွတ္ေတြနဲ႔ ေလွ်ာက္တဲ့သူေတြက မ်ားေတာ့ ေလွ်ာက္လႊာေရြးခ်ယ္ပြဲမွာတင္ စကြဲမွာ စိုးရိမ္ၿပီး သူတို႔ အိမ္ျပန္လာၾကပါတယ္။

အိမ္ေရာက္လို႔ အက်ဳိးအေၾကာင္းေျပာေတာ့ မိဘျဖစ္သူေတြက သားသမီးေလွ်ာက္လႊာပါဖို႔အေရး အဲဒီနယ္ပယ္က အာဏာရွိ ဝန္ထမ္းတဦးနဲ႔ မရရတဲ့နည္းနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ရပါေတာ့တယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သမီးေတြ ဆရာမျဖစ္ဖို႔အေရး ပင္ကို အရည္အေသြးထက္ ပိုအေရးၾကီးတာက ကပ္တိုးတတ္ဖို႔ပါပဲ။ အေကာင္ၾကီးၾကီးကို ကပ္ၿပီး တိုးဝင္ပါမွ လိုရာပန္းတိုင္ ေရာက္ႏိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ပါလား။ ဒီအတြက္ ေတာက္ေလွ်ာက္ဆိုသလို တီးတိုးေငြ ထုတ္ပါေတာ့တယ္။

ပထမအဆင့္ ေဖာင္ပါၿပီး အင္တာဗ်ဴးခန္း ဝင္ဖို႔အတြက္ ေငြက်ပ္ ၅ ေသာင္းနဲ႔ လက္ေဆာင္ပဏာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအတြက္ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ပထမအဆင့္ကို ေခ်ာေမာစြာ ျဖတ္ေက်ာ္သြားၾကပါတယ္။ အင္တာဗ်ဴးခန္း ေရာက္လို႔ ေမးတဲ့ေမးခြန္းက ႏိုင္ငံေရး ဦးတည္ခ်က္၊ စီးပြားေရး ဦးတည္ခ်က္ေတြကို ေမးတာပါတဲ့။ အဲဒီမွာ ႏွစ္ေယာက္စလံုး အျပင္ေရာက္လို႔ အေျဖတိုက္ၾကတဲ့အခါ ဝက္ဝက္ကြဲေအာင္ လြဲၾကပါတယ္တဲ့။ သိပ္ခက္တဲ့ ေမးခြန္းမို႔ မေျဖႏိုင္ၾကပါဘူးတဲ့။

သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ မပါေတာ့ဘူးလို႔ ထင္ေပမယ့္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လံုး ေရြးခ်ယ္ခံခဲ့ရပါတယ္။ ဒါက တီးတိုးေငြေၾကးရဲ႕ အက်ဳိးပါပဲ။

တီးတိုးေငြနဲ႔ ကပ္တိုးဆရာမ ျဖစ္ဖို႔ ၾကိဳးပမ္းလိုက္ၾကတာ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္ ေသြးကြဲတဲ့ အဆင့္ကို ေရာက္ပါေတာ့တယ္။ မေဝလင္းဆိုသူက သင္တန္းၿပီးလို႔ ဆရာမအျဖစ္ တာဝန္ ထမ္းေဆာင္တဲ့အခါ ဇာတိနဲ႔ မနီးမေဝး ဖ်ာပံုမွာ မူ-ျပ ဆရာမ ျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ မခိုင္ဇာကေတာ့ ဘာမွ မဆီမဆိုင္တဲ့ ခ်င္းျပည္က မူ-ျပ ဆရာမေလး ျဖစ္လို႔ သြားပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ အခုေတာ့ မခိုင္ဇာတေယာက္ ဟသၤာတကို လယ္-ျပ အျဖစ္နဲ႔ ေရာက္လို႔ေနပါၿပီ။ ’’ဒါဟာလည္း တီးတိုးေငြရဲ႕ အက်ဳိးပဲ’’ လို႔ဆိုပါတယ္။